ความจริง เราต่างก็รู้ว่ารักกันมากเท่าไร
แต่ลึกๆ ก็แอบกลัวไม่มั่นใจ ว่าเราสองคน
จะไปด้วยกันรอดรึเปล่า
บางที ถามตอบตัวเองว่าฉันคงคิดมากไป
เธอก็ดีมากกว่าใครอีกมากมาย ทำไมต้องกลัว
หรือมันต้องการมากกว่านั้น
ถ้าฉันมีแค่รักจะพอไหม
ไม่รู้ว่าแค่ไหนจะมากพอ
ใจฉันมันแอบท้อ
กลัวการที่ไม่เหลือใคร
ก็รู้ว่าฉันรักจนหมดใจ
ไม่รู้เพียงพอไหมให้รักกัน
ถ้าหากวันนึงมันไม่สำคัญ
ฉันจะรับมันได้ไหม กับชีวิตที่ไม่เหลือเธอ
บางที ถามตอบตัวเองว่าฉันคงคิดมากไป
เธอก็ดีมากกว่าใครอีกมากมาย ทำไมต้องกลัว
หรือมันต้องการมากกว่านั้น
ถ้าฉันมีแค่รักจะพอไหม
ไม่รู้ว่าแค่ไหนจะมากพอ
ใจฉันมันแอบท้อ
กลัวการที่ไม่เหลือใคร
ก็รู้ว่าฉันรักจนหมดใจ
ไม่รู้เพียงพอไหมให้รักกัน
ถ้าหากวันนึงมันไม่สำคัญ
ฉันจะรับมันได้ไหม กับชีวิตที่ไม่เหลือเธอ
ถ้าฉันมีแค่รักจะพอไหม
ไม่รู้ว่าแค่ไหนจะมากพอ
ใจฉันมันแอบท้อ
กลัวการที่ไม่เหลือใคร
ก็รู้ว่าฉันรักจนหมดใจ
ไม่รู้เพียงพอไหมให้รักกัน
ถ้าหากวันนึงมันไม่สำคัญ
ฉันจะรับมันได้ไหม กับชีวิตที่ไม่เหลือเธอ
(มันจะเพียงพอใช่รึเปล่า)
กับความรักที่ให้ไป
(มันจะเพียงพอใช่รึเปล่า)
รักเธอทั้งห้วใจ
(มันจะเพียงพอใช่หรือไร) โอ้ว โอ
(มันจะเพียงพอใช่รึเปล่า)
เพราะว่าความรักมันไม่ง่ายเลยใช่ไหม
(มันจะเพียงพอใช่หรือเปล่า)
ที่จะประคองให้มีกันตลอดไป
(มันจะเพียงพอใช่หรือไม่)
กลัววันที่ไม่เหลือใคร มันเพียงพอใช่หรือเปล่า